باز امشب عشق تنها می شود
زخم سهم فرق مولا می شود
آفتاب عشق گلگون می شـود
سینه سـجاده پر خـون می شود
پشت نخل آرزو خم می شود
داغ حسرت سهم آدم می شود
جاده می ماند غریب و بی سوار
ذوالفقار عدل می گیرد غبار
شبانگاهان که خورشید رخ در نقاب غروب می کشد و تاریکی دامن می گسترد، مرگ رنگ فرا می رسد، رنگ ها که درروز تمام چشم راپر می کردند ودیدن ورای آن را مانع می شدند، با رفتن خورشید ، رخت بربسته ، دیدن بی واسطه را ارزانی می دارند. رنگ ها خود پوشاننده حقایقند . ولی تاریکی درغیاب رنگ ، اسرار را هویدا می سازد البته نه برای همگان که برای خاصان. شب قدر که شاه شب همه ایام است رستن از تمام رنگ ها و وابستگی ها و پیو ستن به حقیقت و بی رنگی است. " شب است خلوت توحید وروز شرک وعدد "
به یاد آوریم آیاتی از قرآن کریم را که پیامبر را به تهجد و بیداری در شب فرا می خواند. " یا ایها المزمل ، قم اللیل الا قلیلا نصفه اوانقص منه قلیلا ( قرآن کریم مزمل آیات 1 الی 3)
ای رسولی که در جامه خفته ایی، هان شب را به نماز وطاعت خدا بر خیز مگرکمی، که نصف یا چیزی کمتراز نصف باشد (به استراحت بپرداز)"
این چه شگفتی است دربیداری شب که خداوند ، حیببش را با دستور موکد ومستقیم بدان رهنمون می سازد؟
اگر یک شب عادی ( غیر از شب قدر) یک نمازرا در کعبه خود صد نمازکند، شب قدر که از هزار ماه بهتر است چگونه است؟ در نظر داشته باشیم که توصیفات خداوند با توصیفات آمیخته با اغراق و تعارف ما بس متفاوت است. خداوند در قرآن کریم فرموده : "لیله القدر خیر من الف شهر "( قدر،3) و پیش از آن متذکر شده است " وما ادرئک ما لیله القدر " (قدر،2)
ما را بر عظمت و شناسایی آن راهی نیست ، تنها می توان درزیر باران رحمت "لیله القدر" ایستاد تا برما ببارد و جانهایمان را از آب زلال خود شست وشو دهد و پاک سازد.
" انزل من السماء مآء فسالت اودیه بقدرها ( خداوند آبی را از آسمان نازل کرد، پس جوی ها هر کدام به تناسب ظرفیت خود آب گرفته به حرکت در آمدند( رعد،17) ... برحسب معنای باطن، مراد از باران هر رحمتی است که از جانب خدا بر انسان فرود می آید ودر شریان های جانش قرار گرفته او را به حرکتی هماهنگ با هستی درمی آورد ... )2
از سوی ائمه اطهار و بزرگان دین شب زنده داری و احیاء لیالی قدر بسیار سفارش شده است، آیا در این شب ماهستیم که بیداریم یا این شب قدر است که ما را بیدارنگه می دارد؟ آیا دراین شب جسم بیدار، ما را به مقصود می رساند یا آنکه بیداری جان باید تا راه نمایان گردد؟
چشم سر را باید بیدار داشت تا چشم جان بیداری و بینایی یابد ، دل از بندها برهد و پرده ها از دیده گان فرو افتد . آیا درتمام لیالی قدری که ما سپری کرده ایم این فرآیند ، این بینایی برما حاصل شده است؟ و ما چه زیانکاریم اگر از شب قدر تنها بیداری چشم نصیبمان شود و راهی به ورای آن ، بر اقلیم جان نیابیم.
می گویند دراین شب قرآن از لوح محفوظ بربیت المعمور نازل شده است و پس از آن بر قلب پیامبر، می گویند دراین شب سرنوشت تمام جهانیان بر قطب عالم امکان عرضه می شود، می گویند دراین شب فرشتگان نازل می شوند و بر گرد امام عصر طواف می کنند ، می گویند دراین شب فرشتگان از کنار هیچ مومنی عبور نمی کنند جزآنکه برا و سلام کنند ، می گویند دراین شب سکینه و آرامش برتمام کائنات حکمفرماست ، می گویند از شب تا به سحر، نعم والطاف خداوند است که بربندگانش نازل می شود...
و با این همه ما از شب قدر چه می دانیم که چه بزرگ است ؟ خطاب " ما ادرئک " ماهستیم نه رسول الله که او شهر علم است ، ولی بی گمان راه دانستن مسدود نیست .
ای خداجان را پذیرا کن ز رزق پاک خویش
بی تردید ، دانستن ، فهمیدن ، ایمان آوردن و چشم جان گشودن و دل صافی یافتن ، رزق های پاک خداوندند. امید که در شبی چنین بزرگ ازاین نعم بی بهره نمانیم.
آسمان خاکستری رنگ و زمین پژمرده است
یک نفر از بوم دنیا رنگ ها را برده است
چاه های کوفه امشب هم نوایی می کنند
بغض بر گلدسته ها، لحن اذان افسرده است
جبرئیل انگار محتاج عصا شد، حال او
مثل احوال جوانان برادر مرده است
آسمان ابری شده، درهای رحمت بسته اند
باز رفتار زمین به آسمان برخورده است
کودکی پرسید: مادر ناشناس ِ مهربان
امشب آیا باز هم نان و رطب آورده است؟
آسمان گفته نماز صبح کوفه خونی است
چی شده مردم مگر محراب ضربت خورده است؟!
ای ید الله! ای علی! برخیز اگر نه می شود
شبهه بین خلق که " دست خدا آزرده است
بسم الله نور
بهار قرآن در راه است . ازهم اکنون بوی عطر خدا ، عطر قرآن به مشام جان میرسد. بازهم دل بی قرار سحرهای روحانی و آوای ملکوتی دعای افتتاح و نغمه جانبخش ربنا می شود. چه پرشکوه است این ماه ،ماه خدا ، ماه قرآن ، ماه تسلیم ، ماه سجود، ماه اخلاص ، ماه انفاق ،ماه استارت شیطان ، ماه رهایی ما از قید و بندخواسته های تن و نفس . ماه بندگی ما و بنده نوازی معبود.ماه علی(ع) و مظلومیتهایش. گفتم علی(ع) و چشمانم به اشگ نشست از غربتش ، ازمظلومیتش، ازتنهائیش و ازاین درد بزرگ که هنوز هم جهان از درک وشناخت ابعاد گسترده شخصیت و عظمت روحی وایمانی این مرد بزرگ آسمانی عاجز مانده.آری ماه رمضان ماه مولای مظلومان است. ماهی که دست های نیازمند یتیمان و مظلومان برای همیشه از دامن یگانه یاورشان کوتاه شد و چشمان مضطرب و مانده به راهشان برای همیشه از دیدن تنهاحامیشان محروم شد.....
اما براستی فسلفه ماه رمضان چیست ؟ آیا فقط در همین حداست که آدمی به جسمش گرسنگی و تشنگی بدهد تا درد نیازمندان را درک کند ؟ یا درهمین حد است که فقط در این ماه از انجام بعضی کارها که بی توجه درماههای دیگر انجام میداده خودداری کند و به عبادت خدا بپردازد وچون ماه مارک رمضان تمام شد برگردد به هر انچه که بوده ؟؟؟ آیا اینکه روزه بگیریم که تنها وظیفه مسلمانی رو انجام بدهیم کافی است ؟؟
یقینا این طور نیست. مهمترین مسئله این است که ماه رمضان فرصت دوباره ای است که تمرین عبودیت و بندگی کنیم . لذا تمام اعمال ما ازجمله روزه باید با ایمان کامل ، اعتقاد راسخ و خلوص نیت صورت بگیرد. تا نماز ما ، روزه ما ، عبادت ما درروح و جانمان رسوخ می کند و دراعمال و رفتار و گفتار و کردار ما اثرگذار شود. به گونه ای که پایان این فرصتی که خدا به بندگانش داده ، پایان همه ناپاکی ها ، نا خالصی ها ، باشد و آغاز زیستنی باشد نورانی و روحانی، و لایق مقام خلیفه الهی شدن و رسیدن به کمالی که هدف خدای متعال از افرینش انسان است . این فلسفه ماه مبارک رمضان است و چه سعادتمندند آنانی که این فلسفه را درک کردند و به راهی رفتند که جز خدا ندیدند .انسانهای ملکوتی که در آغاز انقلاب و در دوران دفاع مقدس عاشقانه زیستند و عاشقانه جام شهادت نوشیدند و عاشقانه به سوی خدا پرواز کردند. همانهایی که پاک زیستن ، با خلوص زیستن ، برای رضای خدا زیستن را به معنا و مفهوم واقعی را در فلسفه ماه مبارک رمضان یافتند ودرک کردند و با عروج ملکوتی خود به مقاب قرب الهی رسیدند.
فرصت ها به راحتی از دست میروند . شاید این اخرین فرصت برای ما باشد ، ما چه میدانیم که آیا در سرنوشت ما ماه رمضان دیگری مقدرشده هست یا نه؟ پس بیائید تا فرصت هست دل و جانمان را درچشمه جوشان و نورانی این ماه الهی ازهرچه بدی و نقص و عیب و ناپاکی و ناخالصی بشوئیم و یکبار دیگر پاک و زلال شویم . بیائید عاجزانه ازخدا بخواهیم که به ما توفیق دهد از لحظه لحظه های این ایام بهره مند شویم و درپایان این فرصت آنی بشویم که مورد رضایت اوست و شایسته مقام انسانی ما.
بیائید دستهای تمنایمان را به سوی آن مهربان بنده نواز بلند کنیم و ازته دل وعمق وجود با رسول خدا محمد مصطفی صلوات الله علیه همنوا شویم و بگوئیم :
پروردگارا این ماه را بر ما نو گردان به امن و امان ، و سلامتى و اسلام،
و تندرستى شایان تشکر،وروزى فراخ، وبر طرف ساختن دردها وناملایمات،
بار پروردگارا روزى کن ما را روزه و قیام براى عبادت ،
و تلاوت قرآن دراین ماه، وآن را براى ما سالم وتمام گردان،
وآن را ازما سالم بدار، و ما را دراین ماه سالم و تندرست فرما
((آمین یا رب العالمین ویا ذاالجود و الاکرام))
التماس دعا
